lobez. Znamy szczegóły Rewaloryzacja Wzgórza Rolanda.

2017-11-30 11:53:20

Ponad milion złotych otrzymała Gmina Łobez na realizację projektu Rewaloryzacja Wzgórza Rolanda w celu przywrócenia funkcji turystyczno-rekreacyjnej Parku Miejskiego w Łobzie, dofinansowanie pochodzi z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

lobez 

Ponad milion złotych otrzymała Gmina Łobez na realizację projektu Rewaloryzacja Wzgórza Rolanda w celu przywrócenia funkcji turystyczno-rekreacyjnej Parku Miejskiego w Łobzie, dofinansowanie pochodzi z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Rewaloryzacja

Ogólnie rzecz biorąc rewaloryzacja jest to nadanie pierwotnej wartości, odnowienie, przywrócenie świetności. W ramach projektu na Wzgórzu Rolanda zostaną odtworzone schody, uczytelnione tarasy, oczyszczone elementy kamienne. Cześć z nich powróci na swoje pierwotne miejsce. Wszystkie elementy pomnika Rolanda zostaną przeniesione do kromlechu ( krąg zbudowany z ustawionych pionowo kamieni). Nie planowana jest jego odbudowa pomnika. Zainstalowane zostanie oświetlenie tarasów, zamontowane ławki. W ramach projektu od strony cmentarza pomiędzy dwoma starymi lipami zostanie odtworzona żeliwna brama prowadząca na wzgórze. Zostaną wykonane także prace związane z Polaną Jana obejmujące wykonanie elementów oświetlenia drogi oraz samej polany. Droga zostanie przebudowana i wykonana z kostki brukowej. Całość prac powinna zakończyć się w przyszłym roku.

Udostępnij na Facebooku

"Za dzisiejszym cmentarzem a dawnym "nowym" niemieckim, za polanką, był duży, pięknie utrzymany park (obecny las). Wędrowałam często z tatusiem daleko w głąb parku widocznymi, dobrze utrzymanymi alejkami. Odpoczywaliśmy często na ławkach rozstawionych po całym parku (aż do końca obecnego lasu). Jeszcze dzisiaj można natknąć się na fragmenty dawnych ławek. Na początku parku były ruiny dawnej niemieckiej kawiarni z betonowym placem do tańca. Od tego miejsca prowadziły pod górę schody - aż do najpiękniejszej części w mieście - do pomnika. Pomnik rycerza niemieckiego sprzed wieków, będącego wzorem wszelkich cnót, stał na wysokim postumencie. Górował nad Łobezem - widać go było z każdego punktu miasta. Na wzgórze widokowe - "na pomnik" - można było wejść z różnych stron. Najpiękniejsze wejście było od strony cmentarza. Dróżki, schody znajdowały się na zboczach pociętych tarasami. Brzegi tarasów były obsadzone ozdobnymi, pięknie przyciętymi krzewami. Najwięcej było jałowców. Zbocza wzgórza, między tarasami, pokrywał piękny trawnik ozdobiony kwitnącymi fiołkami i poziomkami. Na samej górze, wokół pomnika, stały wysokie kanciaste kolumny oplecione czerwonym bluszczem, na których były umieszczone tablice z napisami - z nazwiskami osób poległych chyba w Pierwszej Wojnie Światowej. Znajdowały się tam nazwiska o polskim brzmieniu, zakończone na "ski". Między kolumnami stały ławeczki. Przyjemnie można było posiedzieć i ogrzać się promieniami słońca. Stojąc na szczycie wzgórza, koło pomnika, widziało się cały Łobez jak na zgiętej, wklęsłej dłoni. Był to "raj" dla oczu(...) - stać i patrzeć, szukać swoich domów i rozmyślać mając u stóp wzgórza poważny w swym dostojeństwie cmentarz, a dalej resztę miasta. Było się wówczas kimś takim wielkim. Z czasem zbezczeszczono cmentarz (rozkradziono marmury, płotki, poprzewracano krzyże, splądrowano grobowce); zniszczono ławki w tym wielkim parku za polaną; pozwolono powykopywać krzewy i wyłamać jałowce potrzebne do wędzenia mięsa;(...) Pomnik (wzgórze) teraz odstrasza, przejmuje grozą. Jest tu ponuro, ciemno, strasznie. Urosły wielkie drzewa; ze wzgórza nie widać już panoramy miasta. Nikt już także chyba nie mówi, że ponoć od kościoła do "pomnika" biegną pod ziemią lochy..." A tak zapamiętała "pomnik" pani H. R. z domu Ilewicz: źródło: labuz.art.pl