Szybkiego transportu do szpitala wymaga 39-latek.

Lądowanie śmigłowca zabezpieczali strażacy, wcześniej pomagali zespołowi ratownictwa medycznego w transporcie pacjenta z mieszkania do karetki. 

Decyzję o wezwaniu śmigłowca LPR podejmuje dyspozytor medyczny. Sytuacje, do których można zadysponować helikopter, określają przepisy, ale ostateczną decyzję zawsze podejmuje dyspozytor. Czasami powodem interwencji latającej karetki jest po prostu brak wolnego naziemnego zespołu ratownictwa medycznego - mówi Justyna Sochacka, rzecznik prasowy Lotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Zadysponowanie śmigłowca LPR na miejsce zdarzenia nie jest niczym szczególnym i niekoniecznie musi wiązać się z brakiem wolnych karetek. Decyduje o tym dyspozytor pogotowia, oceniając dane z wezwania i czas, w jakim zespół naziemny może przybyć na miejsce.

 

Zadysponowanie zespołu LPR może nastąpić w poniżej opisanych sytuacjach:

• kiedy czas transportu drogą lotniczą z miejsca zdarzenia/wezwania pacjenta w stanie nagłym, do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego lub innego stosownego, jest krótszy od czasu transportu innymi środkami lokomocji i może przynieść korzyść w dalszym procesie leczenia,
• występują okoliczności, które mogą uniemożliwić lub istotnie opóźnić dotarcie przez inne podmioty ratownictwa do
• poszkodowanego znajdującego się w stanie nagłym (np.: topografia terenu),
• zdarzenie masowe (nagłe zagrożenie, w wyniku którego zapotrzebowanie na medyczne działania ratownicze przekracza
• możliwości obecnych na miejscu zdarzenia sił i środków oraz zachodzi konieczność prowadzenia segregacji rozumianej jako
• ustalanie priorytetów leczniczo - transportowych),
• stany nagłe (inne niż podane poniżej), wymagające pilnej interwencji zespołu ratownictwa medycznego,
• chory nieprzytomny,
• nagłe zatrzymanie krążenia,
• ostre stany kardiologiczne
• przełom nadciśnieniowy,
• udar mózgu,
• wypadki komunikacyjne,
• upadek z wysokości,
• przysypanie, lawina,
• uraz wielonarządowy,
• uraz głowy wymagający pilnej interwencji neurochirurgicznej,
• uraz kręgosłupa z paraplegią, tetraplegią lub objawami lateralizacji,
• uraz drążący szyi, klatki piersiowej, brzucha,
• złamanie dwóch lub więcej kości długich,
• ciężki uraz miednicy,
• amputacja urazowa kończyny,
• oparzenie IIº i IIIº przekraczające 20% powierzchni ciała, podejrzenie oparzenia dróg oddechowych, oparzenie elektryczne,
• eksplozje i pożary,
• hipotermia,
• tonięcie.